Η κινητικότητα που παρατηρείται το τελευταίο διάστημα στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εν όψει της διαφαινόμενης νέας κρίσης που απειλεί και πάλι τον κόσμο λόγω των επιβραδύνσεων της αμερικανικής και της κινεζικής οικονομίας με επίπτωση στο ρυθμό ανάπτυξης και της ευρωπαϊκής, κρούει ένα ακόμα κώδωνα κινδύνου για την Ελλάδα. Σε μια εποχή όπου η χώρα μας αγωνίζεται να «αναρρώσει» από την ύφεση της τελευταίας δεκαετίας, είναι σαφές ότι μια νέα κρίση θα την βρεί περισσότερο αδύναμη από το 2010. Αν σε αυτό προσμετρήσουμε τη τεράστια συμβολή του Τουρισμού στη στήριξη της εθνικής μας οικονομίας, είναι πρόδηλο του πόσο πρέπει να προσέξουμε αυτό τον τομέα σε όλα τα επίπεδα τόσο της ανταγωνιστικότητας όσο και της βιωσιμότητας. Πολύ περισσότερο που, η χώρα μας, ως ταξιδιωτικός προορισμός εισέρχεται εφέτος σε ένα ιδιαίτερα ανταγωνιστικό πεδίο. Η δυναμική διείσδυση της Κροατίας στην αμερικανική αγορά, η επανάκαμψη της Αιγύπτου και της Τυνησίας στο προσκήνιο των χωρών υποδοχής τουριστών , οι άγνωστες, προς το παρόν, επιπτώσεις στη βρετανική ζήτηση λόγω του BREXIT και η ενίσχυση της ζήτησης για Τουρκία λόγω της υποτίμηση της λίρας ,επιβάλλουν αναπροσαρμογή και ένταση της προσπάθειας τόσο για τη διατήρηση του μεριδίου της διεθνούς τουριστικής αγοράς όσο και για την προσέγγιση νέων χωρών αποστολής τουριστών. Το 2019 , συνεπώς, θα μετρηθούν οι δυνάμεις των προορισμών με βάση τα θεμέλια που έχουν βάλει στη διεθνή αγορά, χωρίς να επικαρπωθούν πλέον τις τυχόν απώλειες των ανταγωνιστών τους.
Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται σοβαρός σχεδιασμός με προγράμματα διείσδυσης και όχι με επιφανειακές επαφές, απλά και μόνο για να δημιουργούν εντυπώσεις. Η αναφορά γίνεται με αφορμή και τη συμμετοχή στις διεθνείς εκθέσεις που πρέπει κάποτε να μπεί στις διαστάσεις που της αναλογούν χωρίς να υπερτιμάται ως ενέργεια καθοριστικής σημασίας για την τουριστική επιτυχία. Ούτε να αγνοείται το γεγονός ότι το ανταγωνιστικό πεδίο έχει από χρόνια μεταφερθεί στο επίπεδο των υπηρεσιών ώστε να συμβαδίζει με την τιμολογιακή πολιτική. Ούτε βέβαια μπορεί αυτή η προσφορά να επιβαρύνεται με λειτουργικό κόστος που συμπιέζει και ακυρώνει, πολλές φορές, τη δυνατότητα βελτίωσής της.
Ήρθε ο καιρός να αντιμετωπίσουμε με τη δέουσα σοβαρότητα αυτό τον τομέα. Και ήρθε ο καιρός να αφήσουμε πίσω μας τις λογικές της μιζέριας από τη μια και της πειρατείας των προθέσεων από την άλλη. Να σταθεί ο κάθε ένας από εμάς στο ύψος των διαστάσεων που μας αναλογούν χωρίς τα υποπόδια που μπορεί να μας δείχνουν ψηλότερους από κάποιους άλλους. Να πιστέψουμε στη συνέργεια και στη διάθεση συνεργασίας που δυναμώνει την αποτελεσματικότητα κάθε μας κίνησης, βάζοντας στο περιθώριο πρακτικές διεκδίκησης της πατρότητας ιδεών και πράξεων. Να κεφαλαιοποιήσουμε οφέλη, επισκέπτες και αγορές. Να σταματήσουμε να περιμένουμε την αποτυχία του «γείτονα» για να καρπωθούμε εμείς μια επιτυχία που, εν τέλει, δεν μας ανήκει